شهرستان دره‌شهر یکی از شهرستان‌های غربی ایران و کوهپایه‌ای کبیرکوه از سلسله جبال زاگرس و مرکز آن شهر دره شهراست. شهرستان دره‌شهر از شرق به استان لرستان واز غرب به شهرستان ایلام محدود می‌شود و گویش مردمان آن به طور عمده لری خرم‌آبادی و لکی وبخشی ازساکنان شهرستان نیز با زبانهای کردی وعربی تکلم می‌کنند. . شهر تاریخی ماداکتو (شهر قدیمی دره شهر) در امتدادضلع جنوبی شهر کنونی دره‌شهر واقع شده است.
جمعیت
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان دره شهر در سال ۱۳۹۰ برابر با ۵۹٫۵۵۱ نفر بوده‌است.[۱] مردم این شهرستان بیشتر به تهران و کرج و خارج از کشور مهاجرت می‌کنند.
دره شهر یکی از شهرهای غربی ایران و کوهپایه کبیرکوه از سلسله جبال زاگرس و مرکز شهرستان دره‌شهر است. این شهر درحاشیه رودخانه سیمره و در شرق حوزه جغرافیایی استان ایلام واقع شده است. دره شهر از شرق به استان لرستان از جنوب به استان خوزستان از غرب به شهرستان آبدانان و از شمال به شهرستان بدره محدود است. مردمان این شهر به طورعمده با زبان های لکی و لری و بخشی از ساکنان با زبانهای عربی و کردی و فارسی تکلم می‌کنند.
کبیرکوه امتدادجنوبی شهرستان را احاطه که پوشش جنگلی آن موجب تلطیف هوا و زیبایی منطقه بخصوص درفصول زمستان (اواخر فصل) و بهار شده است.
تاریخ دره شهر در دوره ساسانی یکی از پایتخت‌های ایران بوده واز دوره مس سنگی سابقه سکونت و شهری داشته است. این شهر درحال حاضر به لحاظ زمین‌شناسی بزرگترین ژئوپارک دنیا محسوب می‌شود و همچنین بزرگترین شهر تاریخی غرب کشوربه شمار می آیدضمن آنکه دومین شهر بزرگ استان بعد از شهر ایلام (به لحاظ گستره شهری) می‌باشد.[نیازمند منبع]دره شهر به شهر قلعه‌های ایران نیز شهرت دارد.
دره‌شهر در زمان‌های مختلف تاریخی به علل متعدد بارها ویران و آباد گشته، از جمله عوامل مؤثر در ویرانی آن می‌توان لشکر کشی سپاهیان آشور و اعراب را نام برد. دره شهر محل شهر باستانی ماداکتو پایتخت عیلامیان بوده‌است.[نیازمند منبع] به نظر می‌رسد که این شهر اولین شهر عیلامی بوده‌است که در حمله آشور بانی پال ویران شده و در زمان حکومت هخامنشیان یا اهمیت گذشته را نداشته و یا همچنان در ویرانی به سر می‌برده‌است، ولی در زمان اشکانیان دوره تجدید حیات آن بوده و در عهد ساسانیان نیز مجدداً آباد گردیده و رونق یافته‌است.
دره شهریکی از قدیمی‌ترین مناطق مسکونی در ایران می‌باشد که در گذشته با نام سیمره شناخته می‌شد و بعد از حمله مغول به ایران همیشه جزئی از لرستان بوده و تا زمان حکومت پهلوی تحت سلطه اتابکان لر بوده‌است و بعد از تصویب ایجاد استان ایلام از لرستان جدا و جزئی استان ایلام گردید
در ویرانه‌های به جای مانده از این شهر در زمان ساسانیان، آثار شهرسازی که در آن دوره معمول بوده به چشم می‌خورد. سکه‌های یافت شده در خرابه‌های دره شهربه خسرو سوم و جانشینان او متعلق است. شهرکنونی دره شهر در دامنه کبیرکوه و درحاشیه شهر باستانی آن دوره خود (دوره ساسانی) و رودخانه سیمره قرار دارد، و از استعداد کشاورزی، منابع آب غنی، مراتع سبز و جنگل‌های انبوهی برخوردار است.
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۲۰
میانگین بارش سالانه ۴۷۰
روزهای یخبندان سالانه ۴۰